ترجمه مقاله مدیریت راهبردی منابع انسانی (HRM)و کاهش تمرکز کارکنان

هدف این مقاله، تحلیلی انتقادی از جابجایی تمرکز بر کارکنان به تمرکز بر راهبرد در نقش مدیریت منابع انسانی (HRM) است. بحث ما اینست که برخلاف فرض یکپارچگی، اهداف سازمانی و اهداف کارکنان در تعارض زیادی با هم باقی مانده اند. برای توضیح تفاوت بین گسترش زبانی منابع انسانی در زمینه وحدت اهداف سازمان و کارکنان و اقدام عملی مدیریت منابع انسانی در برتری دادن منافع راهبردی به منافع کارکنان، یکپارچگی را در سه سطح هنجاری، مفهومی و تجربی به تصویر می کشیم. برای اینکه نشان دهیم چگونه متخصصان مدیریت منابع انسانی به رقابت درباره تمرکز بر مشتری و راهبرد اولویت می دهند، پاسخ های داده شده به یک نظرسنجی داخلی از اعضای هیئت تخصصی انجمن منابع انسانی استرالیا (AHRI) را تحلیل می کنیم تا پشتیبانی برای این ادعا پیدا کنیم که متخصصان منابع انسانی به سمت مرز تفکر راهبردی پیش رفتند. برای انجام اینکار متخصصان مدیریت منابع انیانی به حاشیه سازی مسئولیت های مدیریت منابع انسانی متمرکز بر کارکنان و فعالیت های اخلاقی پرداخته اند. ما به بحث در مورد کاربردهای این کاهش در تمرکز کارکنان در ارتباط با مدیریت منابع انسانی پرداخته و و حوزه های توسعه پژوهشی دیگری را پیشنهاد می کنیم.

1.مقدمه

نقش رقابت تجاری مدیریت راهبردی مدیریت منابع انسانی یک اولویت قراردادای در متون مدیریت منابع انسانی است[1]. تحلیل مداوم در این زمینه معمولا روی اینکه چگونه مدیریت منابع انسانی می تواند به موفقیت تجاری ارزش و سهم راهبردی بدهد، تمرکز می کند. برجسته ترین بحث های دانشگاهی پیرامون این مطلب است که مدیریت منابع انسانی چگونه می تواند خود را اثبات کند، اعتبار بوجود آورده و ابتکاراتی که رفتار کارکنان را استخراج می کند، ایجاد نماید تا منجر به مزیت رقابتی پایدار گردد[2]. مدیریت راهبردی منابع انسانی به درستی تثبیت موقعیت مدیریت منابع انسانی را در فرآیندهای تصمیم گیری سازمانی ارتقا داده است: "یک رتبه در جدول" اکنون بیشتر از آنکه اشتیاق باشد یک انتظار از مدیران مدیریت منابع انسانی به شمار می رود.