ترجمه مقاله تاثیر آمینو اسید بر روی ژن و ژنوم

دو گروه از امینو اسید ویژگی های جالبی را به اشتراک می گذارند: که عبارتند از گروه کاهشی که به عنوان اولین امینو اسید بوده که در کدهای ژنتیکی ترکیب می شوند، در حالی که گروه های متراکم، بعد ها در این کد وارد شدند. بنابراین به نظر می رسد که تمام ژنوم ها به گرداوری امینو اسید های جدیدتر با هزینه کردن امینو اسید های قدیمی در فرآیندی که 3.4 میلیارد سال پیش شروع شده و تا حالا ادامه یافته است، می پردازند.

با بررسی دقیق مقیاس های امینو اسید با خانواده ژن، یک گروه آلمانی به رهبری سوانت پابو به بررسی تکامل ژن گیرنده حسی ((OR در 19 پستاندار موش ها پرداختند. مشخصا آن ها به بررسی تعداد ژن های ساختگی های گیرنده حسی ( (OR پرداختند. به طور تصادفی آن ها 100 نمونه از ژن های گیرنده حسی مربوط به هر ژنوم را انتخاب کرده و درصدی از ژن های نمونه را که به عنوان ژن های ساختگی می باشند، مد نظر قرار دادند (شکل 3.5). آن ها حیوانات را به دو دسته   یا   تقسیم بندی کردند که عبارتند از شامپانزه و میمون های ماقبل تاریخ (30%) و میمون های نسل جدید ف پیرمات ها جونده ها (18%) . میمون های جدید نسبت به این جمعیت استثناء بودند، زیرا 30 درصد از گیرنده های حسی آن ها به دلیل جهش ژنی غیر فعال شده بود. ناتوانی در یافتن همبستگی کامل بسیار دلسرد کننده بود اما ویژگی های فیزیولوژیکی مختلفی نیز وجود داشت که می توانست به تعیین تعدادی از این ژن های ساختگی بپردازد. گونه هایی که دارای 30 درصد از گیرنده های حسی بودند در 3 رنگ بوده  اما جنس نر که دارای 18 درصد از ژن های مربوط به گیرنده حسی بود تنها دارای دو رنگ بود. به استثناء میمون های هالر میمون های دوران قدیم دارای 2 ژن اوپسین بودند که یک ژن آن روی کروموزوم X و دو آلیل در مرکز آن وجود داشت. بنابراین جنس نر تنها دارای دو رنگ بود (آبی و سبز یا قرمز) و جنس ماده دارای رنگ آبی و سبز و قرمز در صورتی که در بخش مرکزی لینک X دارای ژن اپسین باشند. ژنوم میمون های هالر، ژن اپسین خود را کپی کرده و به این ترتیب تمام نرها و ماده ها دارای هر سه رنگ بودند. همان طور که در هنگام تکامل اتفاق می افتد دسترسی به یک منطقه منجر به عدم دسترسی در منطقه دیگر می گردد  بنابراین گونه هایی که دارای هر سه نوع رنگ می باشند نمی توانند بوها را به خوبی تشخیص دهند. در مواردی که ژن ها به صورت تطبیقی می باشند ما یاد می گیریم که چگونه خانواده ای از ژن ها به دلیل مزایای گزینشی که توسط ژن دوم خانواده ارائه می شود هم پوشانی دارد. 

یک تیم 72 نفره در امریکا در 8 موسسه مختلف نگاه دقیق تری را در بخش  1.8MB از کروموزوم انسانی شماره 7 داشته اند و به مقایسه ترتیب کروموزوم های انسانی با بخش های مشابه در 11 گونه دیگر پرداختند. کل این بخش ها به رمزگشایی 10 ژن پرداختند و محققان تنها نمی خواستند به آن منطقه کدبندی شده را مورد بررسی قرار دهند بلکه مناطق اینترون ، پیش برنده ها و بین ژن ها را نیز مد نظر قرار داده بودند. همان طور که شما انتظار دارید بخش حفاظتی آن در منطقه کدگذاری شده قرار داشت. هر چه این دو گونه از نظر ژنتیکی به هم نزدیک تر بودند نگهداری DNA در سطح بالاتری انجام می شد.

به طرز جلبی جونده ها در این روند استثناء بوده اند.