دانلود پاورپوینت زندگینامه و بررسی اثار کامران دیبا

کامران دیبا در سال 1937(1317) متولد شد.فارغ التحصیل رشته معماری دانشگاه هاروارد واشنگتن در سال 1969 می باشد. 

کامران دیبا در معماری معاصر ایران نامی آشنا و معتبر است. آثار او در ایران و تهران پرشمار نیستند، اما حضوری بارزو چشمگیر داشته و دارند :

موزه هنرهای معاصر ، فرهنگسرای نیاوران ، پارک شفق یا به گفته خود او پارک یوسف آباد ، برخی بناهای دانشگاه جندی شاپور ، شهر جدید شوشتر و ... که در یک دوره 12 ساله ( از سال 1345 تا 1357 ) طراحی و اجرا شده اند

او در مدت اقامتش درایران به عنوان معمار ، مدرس دانشگاه ، نقاش و سازمانده برنامه های اجتماعی فعالیت داشت. علاقه واقعی او به گفته خودش طراحی شهری بود و تنها در سالهای آخر کارحرفه ایش در ایران ، پس از جستجوهای بسیار شانس با او یاری کرد و امکان طراحی شهرک شوشتر نو را یافت که برنده جایزه معماری آقاخان شد و در نمایشگاه آثار معماری و شهرسازی قرن بیستم ، که به مناسبت فرارسیدن سال 2000 در لوس آنجلس بر گزار شد ، به عنوان طرح برگزیده در مجموعه آثار معماری و شهرسازی جهان .به نمایش گذاشته شد

اکثر طرح‌های دیبا از مونتاژ احجام نسبتاً ساده و تراش خورده سخت به‌وجود آمده‌اند و در آنها شکاف باز‌شوها و حجم قابل توجه ستون‌ها خودنمایی می‌کند . این سلیقه خاص از طرفی به هنر معماری ایرانی و از طرف دیگر به نئوبروتالیسم انگلیسی مربوط می‌شود .به منظور تفهیم بیشتر به بررسی اجمالی این سبک می پردازیم.  نئوبروتالیسم:در اصطلاح بروتالیسم به معنی نخراشیده و خشن می باشد.

نئو بروتالیسم به نحوی هوشمندانه در حال و هوای خودآگاهی معماران نسل جوان در دهه 1950 رواج یافت و به رغم این واقعیت نشانه گرایشی بود که عمدتا در سرزمین های طرفدار فرهنگ غرب احساس میشد.مبانی این گرایش ناکامی هایی بود که از یک سو بخشی از آن با مشکلات ساختمان سازی ارتباط داشت واین مشکلات به ویژه در بریتانیا بعد از جنگ جهانی دوم به بار آمد و از سویی دیگر عمدتا به علت نفرت و انزجاری بود که نسبت به خودپسندی سردمداران سازشکاری پدید آمد که از لحاظ مالی توانایی ساختمان سازی داشتند.نئو بروتالیسم به خصلت های واقعی و نمادین معماری توجه داشت.از معمارانی که در این سبک کار کردند میتوان به لوکوربوزیه,میس واندرروهه,پل رودلف,جیمز استرلینگ اشاره کرد.این معماران سرسختانه و سازش نا پذیر مدعی علمداری بودند و با قاطعیت روشنفکرانه خود و با صداقت در کاربری مصالح و سازه های نمایان معیار های جدیدی ارائه دادند.

در این برهه معماران نسل جوان احساس کردند که نوعی تداوم معماری سنتی  در کارهای این استادان جاریست,نوعی معماری که به فراسوی سبک ها و روش ها وابسته است.از اهداف بنیادین این سبک دستیابی به نوعی شیوه ساختاری فضایی سازماندهی شده و در رابطه با کاربری مصالح بود که نوعی احساس متا فیزیکی در ساختمان ها را پدید می آورد و سپس با صداقت کامل به طرزی شاخص و خاطره انگیز و نمادین به توضیح این ساختارمی پردازد. طراحان وابسته به این سبک به نحوی به روش های سنتی گرایش دارند و ظاهر سازی سطحی را در برابر صراحت نمادین بتن نمایان و فولاد رها کرده و ترکیب بندی های منظم هندسی را به مثابه روندی ضروری در هنر معماری می دانند ولی همواره از طرفی نیز از لحاظ مبانی نظری و عملی پایبند به اصول معماری سنتی هستند.کارهای دیبا دردوره 12 ساله فعالیتش در ایران نمایانگر علاقه خاص او به وجوه اجتماعی معماری یا به تعبیر خود او « معماری انسانی » است. منظور او از معماری انسانی کار متعهد و سودمند برای جامعه و مردم بود. علاقه بسیار او به طراحی شهری ، شهرسازی و باغسازی نیز از همین گرایش فکری سرچشمه گرفته است. در واقع ، او تمایلی به طراحی بناهای خصوصی نداشت (تنها کار خصوصی او طراحی منزل شخصی دوستش پرویز تناولی پیکره ساز بود) و تمامی توجه اش به طراحی ساختمانهای عمومی و فرهنگی عام المنفعه و مسکن انبوه معطوف بود که در اغلب آنها نقش ایده ساز و برنامه ریز را هم بازی می کرد.

خود او می گوید : « دلم نمی خواست برای طبقات بالا ویلا طراحی کنم. در آن هنگام اعتقاد داشتم که معماری ، به خصوص در ایران ، عملا فقط در خدمت طبقه بورژوا و دولتمندان جامعه است و از طریق شهرسازی بهتر می توان در جهت برآوردن نیازهای جامعه گام برداشت. به همین دلیل بود که پس از اتمام تحصیل در رشته معماری ، فوق لیسانس جامعه شناسی گرفتم و در طراحی شهرکلمبیا ( بین واشنگتن و بالتیمور ) مشارکت کردم». حساسیت‌های اجتماعی و علاقه دیبا به شهرسازی علاوه بر جنبه های زیبایی شناسی سنتهای معماری شهرسازی ایرانی ، علاقه و احترام به این سنتها را در او بر می انگیخت ، اما بر خلاف حسن فتحی که در مقابل گرایشهای مدرن معماری ایستاد ، دیبا با قبول مدرنیسم و تجدد ، به جستجوی سنت گرایی رئالیستی یا واقع گرا برآمد. دیبا با الگو برداری از مدلهای زندگی بورژوازی غرب برای جامعه ایرانی مخالف بود و می کوشید پیوندی میان مدرنیسم و سنتهای ایرانی برقرار کند. او در کتاب معماری اسلامی چیست؟ دیدگاه خود را در این زمینه توضیح میدهد. به اعتقاد او معماری و شهرسازی نیویورک و هنگ کنگ نمی توانستند و نمی توانند الگوی معماری و شهرسازی ایرانی قرار گیرند ، چرا که وسعت زمین ، مناسبات اجتماعی و رابطه ایرانی با خاک و آسمان چنین الگو برداریهایی را بر نمی تابد.کامران دیبا در بررسی مبانی  فکری کارهایش می گوید :« مهم‌ترین نتیجه‌ای که ممکن است از یک پروژه حاصل شود این است که انسان‌ها به طور طبیعی فضا را تصرف می‌کنند و به آن عملکرد و معنا می‌بخشند. وظیفه اصلی معماری جسمیت بخشیدن به مکان از طریق ایجاد فضا است».یکی از مشخصه‌های معماری دیبا بهره‌گیری از الگوی معماری ایرانی به شیوه‌ای اصیل و منحصر به فرد است . در کارهای او بهره‌گیری از تاریخ معماری حسی و منطقی است و جنبه شیوه‌گری ندارد . دیبا بیشتر از اصول سازماندهی و گونه‌شناسی فضای ایرانی استفاده می‌کند تا از عناصر و تزئینات . تأکید بر محورها که هم در طرح‌های شهرسازی و هم در ساختمان‌های او به چشم می‌خورد یکی از این موارد است . محورها در کارهای دیبا به عنوان مسیرهای مهم آیینی تبدیل می‌شوند، مسیرهایی که ازالگوی قدیمی کیهان‌شناسی پدید آمده‌اند.

شکست پی در پی مسیرها و محورهای بصری در پروژه‌هایی نظیر موزه هنرهای معاصر و مسجد جندی شاپور یکی دیگر از مشخصه‌های کار دیبا است . در این آثار ساختمان تماماً به مسیری تبدیل می‌شوند که گره‌گاه‌هایی را به هم پیوند می‌دهند . فضای خالی (حیاط مرکزی) به مثابه عنصری مستقل ، یکی دیگر از ویژگی‌های کارهای دیبا است که در پروژه دانشکده علوم انسانی به گونه‌ای خاص جلوه‌گر شده است. 

کامران طباطبایی دیبا معمار و شهرساز و نقاشمتولد سال ۱۳۱۷ تهران برابر  5 مارس 1937فارغ التحصیل رشته معمارى و شهرسازى دانشگاه هاروارد واشنگتن۱۹۶۳شرکت در نمایشگاه نقاشى بى ینال ونیز ۱۹۶۱شرکت درنمایشگاه نقاشى بى ینال پاریس ۱۹۶۳برپایى نمایشگاه نقاشى در گالرى رئالیته آمریکا ۱۹۶۲شرکت در دومین کنگره معمارى ایران ۱۳۵۱بنیانگذار دفتر مهندسین مشاور " DAZ "  (قبل ازانقلاب(شرکت درمسابقه معمارى بنیاد آقاخان و دریافت جایزه به خاطر معمارى شهرک شوشترطراحى و اجراى آثارى چون موزه هنرهاى معاصر تهران، پارک و فرهنگسراى شفق، پارک وفرهنگسراى نیاوران، دفتر مخصوص ملکه ایران ، منزل مسکونى (موزه) پرویز تناولى، نمازخانه جنب موزه فرش، مسجد جندى شاپور، شهرک شوشترنو ، ویلاى «پیرونه» (اسپانیا)، ویلاى «اسپارتینا» (اسپانیا) و چندین اثر دیگر در ایران و اروپا و آمریکا ۱۳۸۳- ۱۳۴۵اقامت دائمى در اسپانیا در سال هاى پس ازانقلابدیبا نیز هست. گرایش‌های فکری و نظری : 

کارهای دیبا در دوره 12 ساله فعالیتش در ایران نمایانگر علاقه خاص او به وجوه اجتماعی معماری یا به تعبیر خود او «معماری انسانی» است . منظور او از معماری انسانی کار متعهد و سودمند برای جامعه و مردم بود . علاقه بسیار او به طراحی شهری ، شهرسازی و باغسازی نیز از همین گرایش فکری سرچشمه گرفته است . در واقع ، او تمایلی به طراحی بناهای خصوصی نداشت ( تنها کار خصوصی او طراحی منزل شخصی پرویز تناولی ) و تمامی توجهش به طراحی ساختمان‌های عمومی و فرهنگی عام‌المنفعه و مسکن انبوه معطوف بود که در اغلب آنها نقش ایده‌ساز و برنامه‌ریز را هم بازی می‌کرد . خود او می‌گوید : «دلم نمی‌خواست برای طبقات بالا ویلا طراحی کنم . در آن هنگام اعتقاد داشتم که معماری ، به خصوص در ایران ، عملاً فقط در خدمت طبقه بورژوا و دولتمندان جامعه است و از طریق شهرسازی بهتر می‌توان در جهت برآوردن نیازهای جامعه گام برداشت . به همین دلیل بود که پس از اتمام تحصیل در رشته معماری ، فوق لیسانس جامعه‌شناسی گرفتم و در طراحی شهرک کلمبیا (بین واشنگتن و بالتیمور) مشارکت کردم . کارم را در ایران با تأسیس دفتری با عنوان «موسسه شهرسازی و تهیه طرحهای اجتماعی» آغاز کردم که خیلی‌ها در ابتدا فکر می‌کردند یک 

موسسه دولتی است . امـا خیلی زود فهمیـدم کـه دست یافتن به پروژه‌های موردعلاقه‌ام چندان آسان نیست» . 

باغ‌سازی : در زمانی که تهیه طرح پارک یوسف آباد به دفتر دیبا ابلاغ شد و او دریافت تخصص‌های گوناگون حرفه‌ای در ایران کمیاب است ، ناگزیر شد خود نقش معمار باغ‌ساز را هم ایفا کند . پارک یوسف آباد نخستین کار او در این زمینه بود که به خوبی از عهده آن برآمد . پارک شفق نخستین پارکی است که به صورت یک باغ عمومی در تداوم حرکت خیابان‌های محله طراحی شده است . طرح‌های دیگر باغ‌سازی دیبا عبارتند از : بازسازی و توسعه باغ فرهنگسرای نیاوران و دفتر اداری در شمال باغ ، محوطه سازی غرب دانشگاه جندی ‌شاپور ، طراحی فضای سبز ، محوطه سازی و طراحی میدان‌های شهرک شوشتر که امکان اتمام نیافت. فعالیت‌های هنری : کامران دیبا که علاوه بر معماری ، نقاشی هم می‌کرد ، طی دوران فعالیت خود در ایران نقشی مؤثر در فعالیت‌های جمعی هنری در آن دوره بازی کرد که با طراحی و برنامه‌ریزی فعالیت موزه هنرهای معاصر تکمیل و ماندگار شد . 

فهرست پاورپوینت 55 اسلایدی:

فهرست پاورپوینت 107 اسلایدی: