همزمان با پیشرفت روزافزون تکنولوژی ارتباطات، شبکه های Ad-hoc توجه زیادی را به خود معطوف داشته اند. با توجه به محدودیت پهنای باند ارتباطات بی سیم، ساختار متغیر این شبکه ها و نیز توان محدود گره های مسیریابی در این شبکه پیچیده می باشد. پروتکل های مسیریابی زیادی برای این شبکه ها پیشنهاد شده است که هریک دارای مزایا و معایب خاص خود می باشند و لذا می توانند برای محیطی خاص با شرایط مخصوص به خود مفید واقع شوند. دراین مقاله از پروتکل های مناسب در شرایط شلوغی شبکه و تحرک سریع گره ها، نوع مناسبی را (AODV) انتخاب کرده آنگاه برای بهبود عملکرد AODV پیشنهادی ارائه شده است و با استفاده از شبیه سازی اثر این بهبود بر عملکرد پروتکل مورد بررسی قرار می گیرد. در شبکه ad hoc گرههای ارتباطاتی بطور الزامی متکی به زیرساختار ثابتی نمیباشند، امری که خود باعث بروز چالشهای جدید، برای ساختار امنیتی ضروری که مورد استفاده آنها میباشد، شده است. بعلاوه، با توجه به آنکه شبکههای ad hoc غالبا برای محیطهای خاصی طراحی شدهاند و این احتمال وجود دارد که حتی در شرایط سخت باید قابلیت دسترسی کاملی را به نمایش بگذارند، راه حلهای امنیتی بکار گرفته شده در اغلب شبکههای سنتی از تناسب مستقیمی برای محافظت از آنها برخوردار نمیباشند. مطالعه مختصری که در زمینه مقالههای عرضه شده در خصوص شبکه بندی ad hoc انجام شده است نشان دهنده آن است که بسیاری از پیشنهادات شبکه بندی نسل جدید ad hoc هنوز قابلیت مخاطب قرار دادن آن دسته از مشکلات امنیتی که با آنها روبرو هستند را ندارند. بر این مبنا، در چنین شبکههای دینامیکی و در حال تغییر، ضروریات خاص- محیطی در خصوص دیدگاههای الزامی کاربرد امنیت، هنور بطور کامل درک نشدهاند.
کلمات کلیدی: پهنای باند، پروتکل Ad-hoc، شبیه سازی، AODV
نوشتن دیدگاه